 |
| บนถนนสาย ตก.4011 แม่พริก ลำปาง |
เมื่อคืนอากาศร้อนอบอ้าวเกือบทั้งคืนกว่าจะหลับสนิทก็เกือบหัวรุ่งยามความเย็นมาเยือน เราตื่นราวหกโมงเช้า ลงมาก็เห็นเจ้าของบ้านเตรียมต้มน้ำชงกาแฟ สำรับมื้อเช้าเตรียมพร้อมอยู่บนโต๊ะ กินข้าวกินปลาอิ่มแล้วก็ล่ำลามิตรสหาย แม่หญิง พ่อต้อง และกัปตันคุง ออกเดินทางต่อ วันนี้เราวางแผนกันไว้ว่าจะปั่นเลียบน้ำวังขึ้นไปเรื่อยๆ ไปหาที่นอนที่เมืองเถิน
เราปั่นไปตามทางหลวงสาย 1107 มุ่งหน้าขึ้นเหนือ ถนนสายนี้แล่นเลียบแม่น้ำปิงด้านทิศตะวันตก สองข้างทางเป็นไร่ลำไย สวนผลไม้ และนาข้าว ช่วงที่ผ่าน อบต.ย่านรี พี่ต้องเห็นพวกเราก็เลยขับมอเตอร์ไซค์มาทัก ชวนแวะกินน้ำ เราได้แต่ขอบคุณแล้วก็ล่ำลากันอีกรอบ มาถึงบ้านท่าปุยก็เลี้ยวขวาขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำปิง ลัดเลาะเมืองสามเงาแล้วค่อยเลี้ยวซ้ายขึ้นเขื่อนภูมิพล
 |
| เขื่อนภูมิพล มี.ค.59 |
ระยะทางขึ้นสันเขื่อนราว 7 กม. ลัดเลาะภูเขาไต่ระดับความชันขึ้นลงเป็นพักๆ ไม่ชันมาก แต่อากาศร้อนอบอ้าว ข้างทางเป็นป่าแห้งๆ กว่าจะขึ้นถึงก็เล่นเอาเสื้อเปียกโชก ไปถึง 11.30 น. เดินเล่นชมวิวกันสักพัก ก็ไหลกลับลงมาที่ตลาดลานโพธิ์ ย่านขายของฝากจากเขื่อน แวะหาข้าวเที่ยงกินกัน
 |
| แม่น้ำวังหน้าแล้ง แห้งขอด สามเงา ตาก |
บ่ายโมงออกปั่นลงจากเขื่อนผ่านหน้าอำเภอสามเงาเข้าถนนสายย่อยเลียบแม่น้ำวังตามที่เล็งเอาไว้ใน Google Map (ซึ่งแจ้งข้อมูลผิดว่าเป็นสาย 4041) พอเลี้ยวเข้าไปได้นิดเดียว ถนนลาดยางก็แปรสภาพเป็นลูกรังเล็กแคบ แม่น้ำวังที่หวังเอาไว้ว่าจะเป็นน้ำสายใหญ่ไหลหลากชุ่มฉ่ำก็แห้งขอด มีไหลเป็นสายเล็กๆ บางช่วงก็ขาดตอน เราปั่นไปเรื่อยๆ ผ่านสวนผลไม้ ทั้งฝรั่ง กล้วย อ้อย ข้าวโพด และนาข้าว อากาศตอนบ่ายยิ่งร้อนอบอ้าวแสบผิว ต้องเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาคลุมหัวก่อนสวมหมวกกันน็อคทับ ยิ่งเจอสภาพถนนขรุขระ และฝุ่นดินอีก สุดท้ายเราเลยตัดสินใจยอมกลับเข้าสายหลัก ปั่นตัดป่าอ้อยจนถึงสาย ตก. 4011 (ใน Google Map แจ้งข้อมูลผิดเป็น 6011) ถนนลาดยางแม้สภาพไม่ดีนัก บางช่วงผิวเป็นหลุมบ่อ มีรอยปะซ่อมขรุขระ แต่ก็ยังนับว่าดีกว่าสายเดิมมากโข
 |
| สภาพป่าข้างทาง มีต้นปรงป่าขึ้นกระจัดกระจาย ทางหลวงชนบท ตก.4011 แม่พริก ลำปาง |
ถนนสายนี้ตัดผ่านหมู่บ้าน ไร่มันสำปะหลัง ข้าวโพด สวนสัก สวนลำไย นาข้าว บางช่วงผ่านป่าเต็งรังแห้งๆ มีต้นปรงขึ้นกระจัดกระจาย แปลกกว่าป่าช่วงอื่นๆ ถ่นนลัดเลาะแม่น้ำวังอยู่ห่างๆ เส้นทางจึงคดโค้งไปตามแม่น้ำ ส่วนใหญ่เป็นทางราบ บางช่วงมีเนินเบาๆ ให้ไต่ขึ้นบ้าง ผ่าน ต.ยกกระบัตรไปถึงเมืองแม่พริกราวห้าโมงเย็น ตะวันใกล้จะลับขอบฟ้าแต่อากาศก็ยังคงอบอ้าว เราต้องแวะกินน้ำเติมเสบียงมาตลอดทาง แผนเดิมที่ตั้งใจจะไปนอนที่ อ.เถิน ถึงตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าจะไปถึงหรือไม่ ตกลงกันว่าค่ำไหนนอนนั่น ขอแค่เจอที่เหมาะๆ
 |
| ตลาดล้อมแรดยามค่ำ เถิน ลำปาง |
จากแม่พริกเราตัดเข้าสาย 1102 เลาะเลียบแม่น้ำวังมาเรื่อยๆ ข้างทางเป็นป่าสัก ไร่สวนผลไม้ บ้านคนเริ่มอยู่ห่างๆ กัน ยากที่จะหาที่พักได้ พอเริ่มมืด เราเปิดไฟปั่นตามๆ กันมา ถึงเมืองเถินเกือบสองทุ่ม แวะซื้อเสบียงที่ตลาดล้อมแรด ปรึกษากันอีกครั้ง เอาไงกันดี นี่ก็สองทุ่มแล้ว รีบอัดมาเถินจนไม่ทันได้มองหาที่พักเหมาะๆ เลยตกลงกันว่าไหนๆ พรุ่งนี้ก็จะปั่นขึ้นดอยไปเมืองลี้กันอยู่แล้ว ก็เลยปั่นไปหาที่นอนแถวตีนดอย แถวนั้นคงมีวัด หรือโรงเรียนให้พออาศัยได้บ้าง
 |
| ศาลาหมู่บ้านปากกองตะวันออก |
เราก็เปิดไฟปั่นต่อมาตามสาย 3021 ถนนสายเล็กลัดเลาะผ่านหมู่บ้าน ไร่นา บางช่วงเป็นคอนกรีต บางช่วงลาดยาง แล้วตัดเข้าสาย 106 ปั่นไปเรื่อยๆ จนถึงบ้านปากกองตะวันออกราวสามทุ่ม เจอศาลาหมู่บ้านเปิดไฟสว่าง เห็นชาวบ้านกำลังนั่งประชุมกันพอดี รู้สึกดีใจว่า คืนนี้ได้ที่พักแล้ว ปั่นเข้าไปขออนุญาต ชาวบ้านบอกให้รอผู้ใหญ่บ้านประชุมเสร็จก่อน ด้วยความที่ปั่นมาไกล ดึกมากแล้ว และเราก็หิวกันสุดๆ เลยหลบมุมมารอใต้โคนต้นไม้ข้างๆ จัดแจงหุงข้าวทำกับข้าวกันไปพลางๆ กว่าจะได้กินข้าวเย็นก็สี่ทุ่มกว่า ขณะที่ในศาลา ชาวบ้านยังคงประชุมกันเคร่งเครียด ระหว่างนั้นเราต่างก็หิวและเหนื่อยจนหมดแรง ง่วงจนแทบจะหลับคาชามข้าว เราปรึกษากันว่า ถ้าเขาไม่อนุญาตให้พักในศาลา ตอนนี้จะให้ไปต่อก็ไม่ไหว ก็คงต้องกางเต็นท์กันตรงนี้ ระหว่างนั้นก็มีชาวบ้านพาเราเข้าไปดูห้องน้ำ ที่อาบน้ำด้านหลัง ขอบคุณมิตรสหายทั่นนั้นเป็นอย่างยิ่ง
 |
| มื้อเย็นดึกพิเศษ |
สี่ทุ่มครึ่งชาวบ้านก็ประชุมเสร็จ แต่กว่าจะกลับกันหมดก็เกือบห้าทุ่ม ผู้ใหญ่บ้านขอบัตรชาชนของเราไปดูแล้วก็อนุญาต เราถึงได้กางเต็นท์ อาบน้ำซักผ้า แล้วก็เข้าเต็นท์นอนยาว วันนี้เหนื่อยสุดๆ ทั้งอากาศร้อนอบอ้าวและปั่นยาวนานกว่าวันก่อนๆ เมืองเถินเป็นเมืองเล็กๆ น่ารัก ผู้คนเป็นมิตร น่าเสียดายที่ไม่ได้แวะพักที่นั่น อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงนี่ ดันมาเจอเรื่องราวไม่ค่อยน่าประทับใจสักเท่าไหร่ แต่ก็นั่นละ การเดินทางมันก็ต้องมีสีสันหลากหลาย สุข ทุกข์ ปิติ ทรมาณ ผิดหวังบ้างอะไรบ้าง
ไม่ว่าจะเกิดอะไรระหว่างทาง เราทำได้แค่เตรียมใจให้พร้อม
ก่อนนอนก็หันไปทักมิตรสหายเต็นท์ข้างๆ “เป็นไงมั่งทั่นนิว” – “ผมคิดถึงพี่ต้อง ว่ะครับ” – “เออ ผมก็คิดถึงบ้านแม่หญิงกะกัปตันคุงชิบฯ” เราได้แต่หัวเรากันเบาๆ หมดแรงจะเปล่งเสียงใดๆ แล้ว ฝันดีครับ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dst 122 km, Av 19 kmph, Mx 49 kmph, Tm 6.25 h
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น