 |
| กม. 90 ทางหลวงสาย 1090 บ้านอุ้มเปี้ยม อุ้มผาง |
หลายปีก่อนเคยนั่งรถมาเที่ยวอุ้มผางตอนหน้าฝน ยังจำบรรยาศความชื้นฉ่ำของป่าข้างทาง ความคดโค้งของถนนที่แล่นลัดเลาะดงดอย ฝ่าหมอกเมฆจนได้รับการขนานนามว่า "ถนนลอยฟ้า" พอเริ่มปั่นทัวริงอย่างจริงจัง อุ้มผางก็เป็นจุดหมายหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว อยากจะกลับไปละเลียดบรรยากาศของเส้นทางที่สวยที่สุดสายหนึ่งของเมืองไทย บนหลังอาน
เริ่มวางแผนทริปนี้ไว้ตั้งแต่หน้าฝนปีก่อน แต่ติดธุระเรื่อยมาจนข้ามปี จากหน้าฝน ผ่านหน้าหนาว เข้าหน้าร้อน จากที่ฝันไว้ว่าจะได้ปั่นชิลๆ กลางป่าหน้าฝน ชมหมอกเมฆ ล้อลมหนาว กลับกลายเป็นต้องตะกายดอยโหดๆ ตะลุยถนนผุพัง กลางแดดร้อนเปรี้ยง และควันไฟป่าระอุ เส้นทางที่เคยคิดว่าจะง่าย กลับยาก อุปสรรคที่พบเจอก็เกินคาดคิด ผู้คนข้างทางที่คาดหวังไว้ก็ไม่ใช่ แต่ส่วนที่เกินคาดก็ไม่น้อย
จะว่าไป อุ้มผางหน้าร้อนก็ไม่ได้มีอะไรน่าดึงดูดนัก ร้อน แห้ง สาบฝุ่นดินและควันไฟป่า ทิวทัศน์ก็ไม่มีอะไรน่าประทับใจเป็นพิเศษ ระหว่างทางก็ไม่ได้ค้นพบปรัชญาอะไรใหญ่โต แต่ถ้าถามว่าทริปนี้ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง ก็คงตอบได้แค่ว่าการเดินทางได้ช่วยขัดเกลาอะไรบางอย่างข้างใน ลบเหลี่ยมมุมขรุขระให้กลมกลึง และชัดเจนขึ้น
ถ้าจะว่ากันง่ายๆ ที่ออกเดินทางก็เพราะหัวใจมันเรียกหาการผจญภัยโดยแท้ และแน่นอน...ก็ได้ผจญภัยสมใจ
ทริปนี้ใช้เวลาไปร่วมสองอาทิตย์ระยะทางพันกว่ากิโลฯ เริ่มจากตากปั่นไปแม่สอด มุ่งหน้าไปอุ้มผาง ทะลุไปสุดชายแดนไทย-พม่าที่บ้านเปิ่งเคลิ่ง แล้วย้อนกลับมาทางเดิมกลับแม่สอด เดิมทีตั้งใจจะจบทริปแค่นี้แล้วนั่งรถทัวร์กลับบ้าน แต่มิตรสหายทั่นนิว เจ้าเก่าที่เคยร่วมเดินทางกันมาหลายทริปอยากจะมาแจมด้วย ก็เลยนัดเจอกันที่แม่สอดปั่นขึ้นเชียงใหม่ด้วยกัน
เชิญติดตามชม ;-)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น