 |
| กาแฟยามเช้า อช.ห้วยน้ำดัง |
เมื่อคืนลมแรง อากาศก็หนาวมากจนกลัวว่าจะนอนไม่หลับ แต่สุดท้ายก็นอนหลับสบาย คงเพราะร่างกายเหนื่อยเต็มที่ แม้จะตื่นไม่ทันอาทิตย์ขึ้น แต่ก็ยังพอทันแสงแดดอุ่นๆ ติดแก๊สต้มน้ำชงกาแฟ ระหว่างนั่งจิบกาแฟ ฟังเสียงนกร้อง แมวหางกุดตัวหนึ่งก็เดินมานั่งอาบแดดอยู่หน้าเต็นท์ ก้มหน้าตาเลียขนสักพักก็นั่งมองโลกโดยไม่สนใจใครรอบข้าง
 |
| แมวหางกุด ที่อช.ห้วยน้ำดัง |
จากลักษณะท่าทางของมันชวนให้คิดไปว่า แมวน่าจะเป็นสัตว์ไม่กี่ชนิดที่มีความสามารถในการบรรลุธรรม...อมิตพุทธ
เมื่อวานผมหมดแรงตั้งแต่ปากทางเข้าห้วยน้ำดัง แต่ต้องลากสังขารขึ้นดอยชันๆ เข้ามาอีกหกกิโลฯ ระหว่างทาง ก็คิดมาตลอดว่าขากลับจะรอดไหม ยิ่งมาถึงก็เจอก็ลมหนาวแรงๆ ที่กางเต็นท์โล่งๆ ไม่มีที่บังลม ก็คิดไปต่อว่า แล้วคืนนี้เราจะนอนหลับไหม แต่สุดท้ายก็หลับสบาย และปั่นกลับออกไปได้
ยามร่างกายอ่อนแอ จิตใจก็ยิ่งอ่อนแอเป็นทวีคูณ แต่พอผ่านมันมาได้ก็พบว่า มันก็แค่ความกลัวที่เรามโนขึ้นมาเอง ลมข้างในกราดเกรี้ยวกว่าข้างนอกเสมอ เช่นเดียวกับภูเขาข้างในก็ใหญ่โตกว่าภูเขาข้างนอก
 |
| ใต้ร่มสนสามใบ ริมถนนสาย 1095 |
ออกจากห้วยน้ำดังกลับเข้าสาย 1095 ก็เริ่มเป็นขาลง มีช่วงขึ้นให้งัดจานเล็กบ้างนิดหน่อย ถนนสองเลนสภาพไม่ค่อยดี มีรอยปะเกือบตลอดทาง รถก็เยอะ เข่าก็ปวดหนึบๆ พอสายๆ แรงก็หมด ได้แต่ปั่นไหลลงมาเรื่อยๆ ตอนเที่ยงแวะกินข้าวหมกไก่ที่ร้านอาหารมุสลิมที่บ้านแม่แสะ อิ่มแล้วปั่นออกมาแวะนอนพักที่ป่าเฮ้ว (ป่าช้า) ข้างทาง
สี่โมงเย็นก็มาถึง อบต.สบเปิง ผมโทรหาพี่ท็อป รุ่นพี่สมัยอยู่เชียงใหม่ เพื่อสอบถามเส้นทางให้แน่ใจอีกครั้ง จากนั้นก็เลี้ยวขวาไปทางแม่ริม ปั่นไปเข้าไปตามถนนลาดยางสายเล็กๆ ผ่านหมู่บ้าน ไร่ถั่วเหลือง ไปถึงบ้านสันป่าตึงแล้วเลี้ยวเข้าไปข้างวัด ไปถึงบ้านเขาเกือบห้าโมงเย็น รุ่นพี่เป็นศิลปินเซรามิก มาซื้อที่ดินไว้เมื่อสิบปีก่อน ปลูกต้นไม้ สร้างโรงปั้นและเตาเผาอยู่ใกล้ๆ ที่นั่นมีบ้านพร้อมแต่ยังไม่ได้ขอน้ำไฟ เขาจึงมาอาศัยพักที่บ้านของอาจารย์อีกคนที่ฝากฝังให้ช่วยดูแล
 |
| ศิลปินเซรามิก กำลังเขียนภาพหุ่นนิ่งเซรามิกของตัวเอง |
พี่ท็อปพาขึ้นบ้าน นั่งคุยกันสักพัก แสงสุดท้ายของวันก็เปล่งประกายสีทองอาบทุกสิ่ง จนเขาทนไม่ไหวขอตัวไปเขียนรูปต่อ ผมก็เลยถือโอกาสถ่ายรูปเล่นไปด้วย อาทิตย์ยามเย็นที่ชนบทในแม่แตงและบรรยากาสบ้านศิลปินชวนให้ทำงานศิลปะยิ่งนัก
 |
| บรรยากาศในบ้านศิลปิน |
พี่ท้อปที่ปกติทำงานเซรามิค แต่มาเจอแสงงามๆ อย่างนี้ก็อดไม่ได้ ต้องไปรื้อเฟรมผ้าใบมาเขียนสีน้ำมัน ทั้งๆ ที่วางพู่กันไปหลายปีแล้ว
วันนี้ได้ระยะทาง 74 กม. ความเร็วเฉลี่ย 18 กม./ชม. เวลาปั่น 4 ชม.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น