 |
| ไร่กาแฟอราบิกา ปลูกบนเชิงดอยชันๆ |
ตื่นเช้าล้างหน้าล้างตา แล้วจัดการมื้อเช้า เปิบข้าวเย็นที่เหลือจากเมื่อคืนคลุกน้ำพริก แล้วต้มน้ำชงกาแฟอีกถ้วย นั่งจิบกาแฟ 3 in 1 อยู่ข้างไร่กาแฟ โรแมนติกฝุดๆ
เก็บของเสร็จก็ออกมาเดินชมสวนกาแฟที่ระดับ 85 องศา ไม่ใช่อุณหภูมิ แต่เป็นความชัน มีต้นกาแฟอราบิกาสูงแค่หัวเข่า ปลูกเต็มพรืด เห็นแล้วก็นึกสงสัยว่าตอนเก็บเกี่ยวจะทุลักทุเลขนาดไหน
ปั่นขึ้นดอยมาอีก 4-5 กิโลก็ถึงบ้านขุนแจ๋ สักพักก็ผ่านโครงการหลวงแม่ปูนหลวง มาอีกหน่อยก็เจอร้านค้า แวะซื้อน้ำ ขนม นั่งพักขาชมวิวเมืองพร้าว แล้วก็มีสองสาวขับมอเตอร์ไซค์มาจากเวียงป่าเป้าแวะชมวิว คุยกัน ผมบอก ขับมอเตอร์ไซค์บนถนนสายนี้ โค้งเยอะ น่าสนุก เธอบอก ปั่นจักรยานน่าสนุกกว่า – “แต่เหนื่อยครับ” ผมตอบสั้นๆ แล้วก็หอบยาวๆ
 |
| ด้านหลังคือบ้านขุนแจ๋ |
ขึ้นอานไหลลงดอยมาอีกหน่อยก็ลงทางราบ เข้าเมืองพร้าว ราวสิบโมงแวะกินหนมจีนน้ำเงี้ยว+น้ำแข็งใสอีกถ้วย แล้วปั่นมาหาที่นอนพักในสวนลำใย เที่ยงๆรุ่นพี่ก็โทรหา บอกว่าติดธุระอยู่ที่เชียงใหม่ ให้ผมเอารถจักรยานไปจอดที่บ้านแม่ยายได้เลย ไปถึงก็อาบน้ำ เก็บของฝากจักรยานไว้แล้วมาขึ้นรถตู้เข้าเชียงใหม่
รถตู้พร้าว-เชียงใหม่ วิ่งลัดเลาะผ่านดอย ไม่นานก็ถึงเขื่อนแม่งัด พอเข้าเขตแม่โจ้รถก็เริ่มเยอะ เพราะข้างทางกำลังขยายถนนฝังท่อประปา รถติดยาวทุกแยกไฟแดง ไปถึงอาเขต ขนส่งเชียงใหม่ราวห้าโมงเย็น รอน้องมาแล้วสักพักก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์แว๊นซ์เข้าเมืองเชียงใหม่
ทุกครั้งที่มาเชียงใหม่ก็จะพบว่าเมืองกำลังขยายตัวออกทุกทิศทาง คนเยอะ รถเยอะขึ้น วุ่นวายขึ้น ....ไปตามธรรมชาติของเมืองใหญ่ ยิ่งมุ่งหน้าลึกเข้าไปในเมือง ผมยิ่งรู้สึกคิดถึงดอย
วันนี้ได้ระยะทาง 35 กม. Tm. 2 ชม.
 |
| บนยอดดอยขุนแจ๋ |
จบยกแรกจาก สิลาอาสน์ -พร้าว ใช้เวลา 4 วัน ได้ระยะทางรวม 345 กม. กลับไปพักขาที่เชียงใหม่อีกสามคืน คืนแรกที่ไปถีงตอนอาบน้ำเอามือลูบๆ ก้นดูก็พบว่ามีเศษยางติดอยู่ พยายามจะแกะออก ก็รู้สึกว่า เอ๊ะทำไม่แสบๆ พอดึงออกมาดูพบว่าที่แท้มันคือหนัง... โห โดนบรู๊คส์กัดซะจนก้นไหม้กันเลยทีเดียว คงเป็นผลจากการไม่ได้ซ้อมมาก่อน แถมยังอัดตะบี้ตะบันก้นติดๆ กันมาสามสี่วัน อยู่เชียงใหม่เลยถือโอกาสพักก้น พักขา เสาะหาอะไหล่ที่ยังขาดเหลือ ได้หมวกกันน็อค โซ่ ไฟฉายคาดหัว กับมือถือเครื่องใหม่ไว้เตรียมตัวเป็นพลเมืองแห่งโลกโซเชียล และอัพเดทการเดินทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น